10 July 2006

Καλή Αρχή, Καλή Πρόοδο...

Έψαχνα να βρω κάτι για να ξεκινήσω να γράφω...

Και ήρθε ο μοναδικός Zinedine Zidane και μου έδωσε την αφορμή. Επειδή τελείωσε τη καριέρα του όπως ακριβώς τον ξέραμε: και το καταπληκτικό πέναλτι στην αρχή και η φοβερή κεφαλιά που έβγαλε ο Buffon και δυο-τρεις μπαλιές και (πάνω απ' όλα) ο αθάνατος τσαμπουκάς του είναι όλα στιγμές από την καριέρα του. Όπως λέει το κλισέ ότι όταν πεθαίνεις βλέπεις όλη σου τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια σου, έτσι και ο Zizou μας έδωσε όλη του την καριέρα σε μία carte-postale υπό τη μορφή τελικού Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Δεν έχει σημασία τι του είπε ο Materazzi, σημασία έχει ότι μας έκανε τη χάρη και του το είπε.
Η αρχική απογοήτευση και η ψιλο-απογοήτευση για την κατάκτηση του τροπαίου από τους αντιπαθείς γείτονες, μετά από λίγο αντικαστάθηκε από τη χαρά. Γιατί όλοι οι μεγάλοι ΠΡΕΠΕΙ να έχουν ένα κουσούρι: Ο Pele πούλαγε πάντα τη φάτσα του στο highest bidder, ο Diego είχε τα ναρκωτικά, ο Cruyff είναι ένας από τους πλέον υπερόπτες ανθρώπους, ο Best ήπιε το μισό απόθεμα της Κοινοπολιτείας σε ουίσκι και τζιν...

Ε, ο Zidane έχει τα νεύρα του. Πάντα τα είχε: και στην Bordeaux και στη Juve και στη Real και στην Εθνική. Πρόκειται για έναν επιτελικό χαφ με 12-13 αποβολές στην καριέρα του. Όταν κάτι τον τσαντίζει το δείχνει. Ίσως επειδή η ζωή στη Μασσαλία για ένα μικρό Αλγερινό δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση.

Ο Materazzi μπορεί να έγινε ο ήρωας των Ιταλών (από αποδιοπομπαίος τράγος), αλλά κατάφερε να αφαιρέσει τη δόξα από τους κατακτητές της κούπας. Η ιστορία μπορεί να έγραψε ότι οι Azzurri πήραν τον τέταρτο τίτλο τους, αλλά μετά από χρόνια όλοι θα θυμούνται ότι αυτός είναι ο τελικός που αποβλήθηκε ο Zidane (όπως όλοι θυμούνται ότι στον τελικό του 1994 έχασε το πέναλτι ο Baggio - αν και περισσότερο διαδικαστικό ήταν το πέναλτι του Roberto).

Σε ευχαριστούμε Zizou για όσα μας προσέφερες τόσα χρόνια...

1 comment:

Anonymous said...

Θα στο ξαναπώ, η κόκκινη του Ζιντάν μου θύμισε τη κόκκινη του Καρεμπέ, στον Ολυμπιακό, τότε.. Κάπου κάπου χρειάζεται (σε τέτοιες περιπτώσεις) για να μη γίνει "φλώρικο" το άθλημα.
Αυτός ήταν ο τελικός του Ζιζού. Τα άλλα είναι παρένθεση.