Κάποια στιγμή το παιχνίδι τελειώνει...

Μελαγχολικό, ζεστό χάραμα. Ένας ιππότης, ο Αντόνιους Μπλοκ, ξαπλωμένος δίπλα στην ήσυχη θάλασσα. Δίπλα, ροχαλίζει ο Γιενς, ο ιπποκόμος του. Το άλογο του πρώτου ξαφνικά χλιμιντρίζει. Γυρνώντας, βλέπει έναν μαυροφορεμένο, χλομό άντρα. Είναι ο Θάνατος.

Ιππότης: Ποιος είσαι;
Θάνατος: Ο Θάνατος.
Ιππότης: Ήρθες για μένα;
Θάνατος: Περπατώ στο πλευρό σου από καιρό.
Ιππότης: Το ξέρω.
Θάνατος: Είσαι έτοιμος;
Ιππότης: Το σώμα μου είναι φοβισμένο, εγώ όχι.
Θάνατος: Δεν είναι ντροπή αυτό.

Ο ιππότης ανατριχιάζει και ο Θάνατος ετοιμάζεται να τον καλύψει με το μανδύα του.

Ιππότης: Περίμενε μια στιγμή.
Θάνατος: Αυτό λένε όλοι. Δεν δίνω αναβολές.
Ιππότης: Παίζεις σκάκι, σωστά;

Τα μάτια του Θανάτου αστράφτουν.

Θάνατος: Πώς το ξέρεις;
Ιππότης: Το έχω δει σε πίνακες και το έχω ακούσει σε μπαλάντες.
Θάνατος: Ναι, η αλήθεια είναι ότι παίζω καλό σκάκι.
Ιππότης: Όχι καλύτερα από μένα.

Ο ιππότης βγάζει μια μικρή σκακιέρα και αρχίζει να τοποθετεί επάνω της τα πιόνια.

Θάνατος: Θέλεις να παίξεις σκάκι μαζί μου; Γιατί;
Ιππότης: Έχω τους λόγους μου.
Θάνατος: Δικαίωμά σου.
Ιππότης: Ο όρος είναι πως θα μπορώ να ζω όσο κρατώ το παιχνίδι. Αν κερδίσω θα μ'αφήσεις ελευθερό. Σύμφωνοι;

Ο ιππότης κρύβει ένα μαύρο και ένα άσπρο πιόνι στις γροθιές του και τις τείνει στο Θάνατο. Εκείνος, χαμογελώντας, δείχνει τη μία. Σ'αυτήν βρίσκεται το μαύρο πιόνι.

Ιππότης: Τράβηξες μαύρο.
Θάνατος: Πολύ ταιριαστό. Δεν νομίζεις;

(Για την αντιγραφή: Περιοδικό Σινεμά, τεύχος 80, σελίδα 37)